Toen ik drie jaar geleden van de praktijkondersteuner te horen kreeg dat ik een burn-out had, was ik best bereid om dat te geloven. Immers, de huisarts had mij niet voor niets doorverwezen en de praktijkondersteuner is een expert, dus ja wie was ik dan om dit tegen te spreken? Het is in onze samenleving normaal om stress klachten een naam te willen geven.
In de weken die volgde zat ik op een goede vrijdag een bakkie koffie te drinken met een collega die toevallig ook thuis zat. Het voelde voor ons allebei als spijbelen, maar tegelijkertijd genoten we van de koffie, het even niets hoeven en de zon. We praatten wat en vertelden elkaar ons verhaal. Waar ik de diagnose burn-out had gekregen, had zij het stempel van de overgang gekregen. Er ging mij toen niet echt een lampje branden…. wat wel opviel was dat er veel overeenkomsten zaten in de klachten die wij ervoeren. Daarnaast deden we hetzelfde werk en zaten we in dezelfde leeftijdscategorie. Dus waarom had ik dan een burnout en moest zij het doen met de overgang?
Bijna drie jaar later….. Mijn burn-out was al snel verleden tijd. In veler ogen kon dit nooit een burn-out geweest zijn, dus ik had vast een light vorm gehad. Tja…. What’s in a label? Het kan mij inmiddels niets meer schelen. Wel valt het mij steeds vaker op dat mensen houden van labels, hokjes en diagnoses. Is dit omdat mensen veel op zoek zijn naar erkenning en bevestiging én een naam voor hun klachten? Voelen mensen zich daardoor gesteund en is het dan algemeen geaccepteerd dat je thuis mag gaan zitten?
Zo van: ik heb een burn-out dus ik mag niet werken, moet uitrusten en leuke dingen doen, oftewel dingen doen waar je energie van krijgt. Nog steeds klapperen mijn oren als ik dit hoor! Leuke dingen doen met een burn-out? Uitrusten terwijl je vaak slaapproblemen hebt met een burn-out? Leuke dingen doen als je niet meer bij je gevoel kunt? Hoe dan??
Mijn pleidooi in deze blog is om je klachten gewoon serieus te nemen, ongeacht of er anderen zijn die hetzelfde hebben of voelen. Neem ze ‘gewoon’ serieus en pak ze direct én bij de kern aan. Het maakt namelijk niet uit welk label je je klachten geeft, wat telt is of je er last van hebt en hoe graag je er van af wilt. Luister naar je lijf, blijf kritisch onderzoeken en voorkom een tunnelvisie. Samen met jouw motivatie, reflectie, inzet en intentie is dat de weg naar herstel!
Ervaar je mentale en/of psychische klachten en wil je er graag vanaf? Wil je de oorzaak aanpakken in plaats van met de gevolgen bezig zijn? Dan heb je geen naam nodig voor jouw stress klachten! Laat het mij weten en ik kijk graag met je mee wat ik voor je kan betekenen.
