Ga je voor je geluk of voor je gelijk?
Gisteravond hebben 365.000 mensen live het nationale stress debat bekeken. Gemakshalve ga ik er maar vanuit dat deze 365.000 mensen iets met stress hebben. Hetzij vanuit persoonlijk oogpunt, hetzij vanuit professioneel oogpunt of wellicht een combinatie van beiden. Ook ik heb dit debat gevolgd.
Het lukt ons niet om tot rust te komen. Is het de gehaaste samenleving? De sociale media? Of willen we zelf te veel? Ons land gaat gebukt onder stress. Je kunt geen krant, magazine of artikel openen of het is burn-out wat de klok slaat. Burn-out onder leerlingen die te veel hooi op hun vork hebben door veeleisende ouders, burn-out onder studenten die naar perfectie streven en niets willen missen, tot burn-out onder overbelaste leerkrachten, agenten of verpleegkundigen. Hun bloeddruk stijgt, ze slapen slecht, piekeren veel en met lood in de schoenen beginnen ze aan wéér een nieuwe dag. Totdat… het licht uitgaat en ze uitgeblust en lusteloos thuisblijven.
Al deze klachten zijn toe te schrijven aan de fysiologie van het lichaam. Je ervaart een beweging en/of gevoel in je lijf, waarbij het bij langdurige stress en burn-out gaat om een negatief gevoel. Immers, een positief gevoel geeft geen burn-out. Deze negatieve gevoelens komen voort uit belemmerende gedragspatronen en deze zijn gestoeld op geloofssystemen. Een simpel voorbeeld: Een patroon ” van altijd maar doorgaan en geen rust kunnen pakken” kan voortgekomen zijn uit een geloofssysteem ” van hard werken is nog nooit iemand doodgegaan.” Door de negatieve lading op dit gevoel op te ruimen, kun je duurzaam patronen doorbreken en veranderen.
Deze aanpak, een neuro-somatische aanpak werd niet besproken in het debat. Het ging over psycho-somatische aanpakken. Dit zijn zeker ook goede methodieken, want wat werkt, dat werkt. Mijn ervaring is echter wel dat het door deze psycho-somatische aanpak veel harder werken blijft, dan als je kiest voor een neuro-somatische aanpak.
In het nationale stress debat kwamen verder diverse mensen aan het woord; van ervaringsdeskundigen tot psychologen, van mensen zonder stress tot professionals die allerlei therapieën bieden ter voorkoming en genezing van burn out.
En met name bij de professionele insteek van dit onderwerp ging ik nog maar even met een lekker kopje relax thee rechtop in mijn stoel zitten. Ik spitste mijn oren en heb geamuseerd zitten luisteren naar dit ronde tafel gesprek. Allerlei informatie en kennis kwam langs, waarbij sommige aanpakken door een paar professionals aan de tafel zelfs afgedaan werd als kwakzalverij. Eén mevrouw was “gelukkig” nog wel zo aardig om de goede intenties van haar gesprekspartner tegenover haar aan de tafel niet in twijfel te brengen. Het ging over de andere kwakzalvers.
Er bleef na dit gesprek bij mij maar één gedachte over; ” ga je voor je geluk of voor je gelijk?”
Wat maakt dat mensen zo vaak gelijk willen hebben in iets wat zo persoonlijk beleefd en ervaren wordt? In mijn optiek is stress en een burn-out voor een groot deel een persoonlijke ervaring. En zoektocht naar datgeen wat werkt voor díe persoon. En laten we dan blij zijn dat we in een land als Nederland leven waar we kunnen kiezen uit tal van therapieën, aanpakken, coaching, begeleiding, onderzoeken, medicatie enzovoorts. Een combinatie van meerdere dingen is uiteraard ook mogelijk. Why not?
Laten we uitgaan van het gegeven dat ieder mens recht heeft op de regie in eigen leven. En daar horen eigen keuzes en beslissingen bij die ieder mens maakt. Als we daar nou vanuit gaan, heb ik gelijk, eh geluk!
