“Zit er al een vijf in de klok?”, hoor ik mijzelf hardop zeggen. Beetje raar, want op mijn dochtertje na is er naast mij niemand thuis. Ik kruip op mijn knieën door de woonkamer en pak her en der een speeltje op en gooi het met een zwierige zwaai in de houten kist. Bam, boem, plok, best grappige geluidjes.
Achter mij hoor ik mijn dochtertje jengelen en haar volume stijgt en haar gezang gaat samen met een nogal onaangename geur. Ook dat nog…… luier nummer 8 is zojuist gevuld en luier nummer 9 ligt boven, mijn voorraad beneden is erdoor heen gevlogen.
Zat er maar een vijf in de klok, ik ben wel klaar met deze middag en wil nog maar één ding: Op de bank, onder een dekentje met een serie. En het liefst een wijntje erbij, maar die gedachte laat ik varen. Ik geef immers nog borstvoeding.
Ondertussen heb ik de eerste voorbereidingen voor het avondeten getroffen, maar ik hoor aan alles dat mijn dochter al besloten heeft om niet mee te eten. Daar gaat mijn o zo verantwoorde en gezonde zoutloze maaltijd voor het hele gezin. Er zit nog maar één ding op, de tijd nog ietwat rekken en dan toch maar een potje Olvarit opwarmen.
Even mijmer ik terug naar de tijd van mijn zwangerschap. Vol ambities en doelen zou ik echt nooit naar de potjes grijpen. Nee, ik zou mijn kindje echt alleen maar verser dan verse maaltijden voorschotelen en haar vanaf het begin af aan mee laten eten met ons. En weggooi luiers gebruiken? No way, ik zou die moeder zijn die wasbare luiers zou gaan gebruiken.
Als ik toentertijd had kunnen weten hoe je je kan voelen als kersverse moeder? Nou, dan had ik mijn mond wel gehouden en mijn lat wat lager gelegd.
En als ik toentertijd als kersverse moeder iets makkelijker de boel de boel had kunnen laten, mijn lat lager gelegd had en easy de peasy kon loslaten, nou dan had ik zeker wel vijf kinderen gewild!
Mooi makkelijk, want dan was er altijd een vijf in the house geweest!
Nee, alle gekheid op een stokje.
Als jij dit nu leest als kersverse ouder en ook worstelt met al die uitdagingen waarbij het je maar niet lukt om los te laten of om minder perfectionistisch te zijn? Verdiep je dan eens in het begrip stressfysiologie. Dat zou ook zomaar jouw redding kunnen zijn!
“Mijn naam is Esther van Wageningen en in mijn blogs schrijf ik over wat stressfysiologie is, hoe je het kan herkennen en wat de gevolgen ervan zijn. De voorbeelden die ik beschrijf komen uit mijn eigen leven en/of vanuit ervaringen van klanten. Zij geven altijd vooraf toestemming voor het plaatsen van hun verhaal.
Het is mijn missie dat het begrip stressfysiologie op de kaart komt om zo te zorgen voor meer gelukkige mensen die leven vanuit vertrouwen en regie zonder stressfysiologie.
“Meer vertrouwen en regie zonder stressfysiologie!”
